Dag 22
Door: marlinde en iris
Blijf op de hoogte en volg Marlinde en iris
22 Februari 2013 | Suriname, Paramaribo
Dag 22 Donderdag 21 februari.
Vandaag gingen we er alweer vroeg uit, omdat we een afspraak hadden bij het ministerie van buitenlandse zaken. Voor ons MKV visum. We stonden in een lange rij vol met Chinezen bij de deur om kwart voor zeven. Toen om kwart over zeven de deur open ging en de bewaker vroeg wie een afspraak briefje had, bleven we nog maar met ons drieën (over wij twee en een Braziliaan). Nadat we alles hadden ingeleverd en wat hadden ingevuld was het klaar. Om half negen stonden we weer buiten en om negen uur waren we thuis. Over zes weken moeten we bellen en kunnen we de stempel op komen halen. We wouden wat leuks gaan doen vandaag dus gingen we op de fiets naar de dierentuin hier was ook een cultuur tuin en een orchideeën markt. De dierentuin was niet zo groot maar wel leuk. Er liepen een paar apen los. We wilden hier een foto van maken maar dat wou de aap zelf niet en pleegde een aanval op ons dus renden we er snel vandoor. Toen we een stukje de cultuurtuin in gingen (die bij de dierentuin zit) kwam er een muggen plaag op ons af. Dus daarom zijn we daar ook maar snel weer weggevlucht. De orchideeën markt was niet open alleen op zondag ochtend. Toen we thuis waren was het twaalf uur en wilden we naar de Weg naar Zee. Hieraan ligt de oceaan en een Boeddha tempel. Dit was erg mooi en hebben we een tijdje op onze blote voeten rond gelopen omdat je er niet met schoenen mocht lopen. Na veel foto’s te hebben gemaakt gingen we even bij de oceaan zitten. Hier was het water erg vies en er was geen normale zitplaats ofzo, maar we konden er wel even uitwaaien voordat we onze lange fietst tocht naar huis gingen maken. We wilden nog een stukje een andere straat in fietsen, omdat daar het crematorium plein van de Hindoestanen was. En ze ons hadden verteld dat we er eens moesten gaan kijken. Na tien minuten fietsen keerden we toch maar weer om anders werd het ons te ver. Toen we terug wilden zagen we een grote hond die zich in de bosjes verstopte. We fietsten er langs heen en die hond werd helemaal gek. Hij rende als een mafkees achter ons aan en gromde. Marlinde sloeg van schrik een enorme gil en daarom gilde Iris mee. Toen werd de hond nog gekker en wilde in onze voeten bijten. Gelukkig riep iemand die ons gegil had gehoord hem en fietsten we als een gek door. We hebben nog nooit zo hard gefietst! Even bij komen van de schrik kwamen we er achter dat Marlindes fietsband leeg was gelopen. We belden onze huisbaas maar die kon niet voor acht uur bij ons zijn en het was half vier. Dus moesten we wel lopen pal in de zon en nog een hele lange tocht te gaan. Er stopte een busje voor ons en vroeg of we pech hadden. We mochten met hem mee rijden omdat hij het zielig vond dat we nog z’n 7 km moesten lopen. Hij bracht ons helemaal naar ons huis en toen we hem wat geld wilde doen wou hij het niet aanpakken. Hij was zelf ook eens geholpen toen hij pech had en deed het graag terug. We zijn die oude man erg dankbaar! Nou dat was onze dag vol avonturen deze dag zullen we niet gauw vergeten! Thuis belden we de baas dat we er weer waren hij was net onderweg naar ons toe om ons op te halen. Hij en z’n vrouw zijn vanavond ook nog even langs gekomen om bezig te gaan in hun nieuwe huis. Woensdag is het klaar en dan komt er een huis doping. Iemand die het huis gaat zegenen. Wij zijn ook uitgenodigd en we hebben al aangegeven dat we wel willen helpen waar nodig is. Omdat zijn vrouw ook veel gaat koken helpen we haar een handje mee woensdag met de laatste dingen aan het huis opruimen en met het klaarzetten van alles voor het feestje. Ze klonk erg dankbaar.
Liefs
Vandaag gingen we er alweer vroeg uit, omdat we een afspraak hadden bij het ministerie van buitenlandse zaken. Voor ons MKV visum. We stonden in een lange rij vol met Chinezen bij de deur om kwart voor zeven. Toen om kwart over zeven de deur open ging en de bewaker vroeg wie een afspraak briefje had, bleven we nog maar met ons drieën (over wij twee en een Braziliaan). Nadat we alles hadden ingeleverd en wat hadden ingevuld was het klaar. Om half negen stonden we weer buiten en om negen uur waren we thuis. Over zes weken moeten we bellen en kunnen we de stempel op komen halen. We wouden wat leuks gaan doen vandaag dus gingen we op de fiets naar de dierentuin hier was ook een cultuur tuin en een orchideeën markt. De dierentuin was niet zo groot maar wel leuk. Er liepen een paar apen los. We wilden hier een foto van maken maar dat wou de aap zelf niet en pleegde een aanval op ons dus renden we er snel vandoor. Toen we een stukje de cultuurtuin in gingen (die bij de dierentuin zit) kwam er een muggen plaag op ons af. Dus daarom zijn we daar ook maar snel weer weggevlucht. De orchideeën markt was niet open alleen op zondag ochtend. Toen we thuis waren was het twaalf uur en wilden we naar de Weg naar Zee. Hieraan ligt de oceaan en een Boeddha tempel. Dit was erg mooi en hebben we een tijdje op onze blote voeten rond gelopen omdat je er niet met schoenen mocht lopen. Na veel foto’s te hebben gemaakt gingen we even bij de oceaan zitten. Hier was het water erg vies en er was geen normale zitplaats ofzo, maar we konden er wel even uitwaaien voordat we onze lange fietst tocht naar huis gingen maken. We wilden nog een stukje een andere straat in fietsen, omdat daar het crematorium plein van de Hindoestanen was. En ze ons hadden verteld dat we er eens moesten gaan kijken. Na tien minuten fietsen keerden we toch maar weer om anders werd het ons te ver. Toen we terug wilden zagen we een grote hond die zich in de bosjes verstopte. We fietsten er langs heen en die hond werd helemaal gek. Hij rende als een mafkees achter ons aan en gromde. Marlinde sloeg van schrik een enorme gil en daarom gilde Iris mee. Toen werd de hond nog gekker en wilde in onze voeten bijten. Gelukkig riep iemand die ons gegil had gehoord hem en fietsten we als een gek door. We hebben nog nooit zo hard gefietst! Even bij komen van de schrik kwamen we er achter dat Marlindes fietsband leeg was gelopen. We belden onze huisbaas maar die kon niet voor acht uur bij ons zijn en het was half vier. Dus moesten we wel lopen pal in de zon en nog een hele lange tocht te gaan. Er stopte een busje voor ons en vroeg of we pech hadden. We mochten met hem mee rijden omdat hij het zielig vond dat we nog z’n 7 km moesten lopen. Hij bracht ons helemaal naar ons huis en toen we hem wat geld wilde doen wou hij het niet aanpakken. Hij was zelf ook eens geholpen toen hij pech had en deed het graag terug. We zijn die oude man erg dankbaar! Nou dat was onze dag vol avonturen deze dag zullen we niet gauw vergeten! Thuis belden we de baas dat we er weer waren hij was net onderweg naar ons toe om ons op te halen. Hij en z’n vrouw zijn vanavond ook nog even langs gekomen om bezig te gaan in hun nieuwe huis. Woensdag is het klaar en dan komt er een huis doping. Iemand die het huis gaat zegenen. Wij zijn ook uitgenodigd en we hebben al aangegeven dat we wel willen helpen waar nodig is. Omdat zijn vrouw ook veel gaat koken helpen we haar een handje mee woensdag met de laatste dingen aan het huis opruimen en met het klaarzetten van alles voor het feestje. Ze klonk erg dankbaar.
Liefs
-
22 Februari 2013 - 04:24
Marleen:
Hee meiden,
Ik moest zo lachen toen ik dit verhaal las!! Jullie zijn niet echt geliefd bij de Surinaamse dierenbevolking, apen/muggen/wilde hond, dat zijn wel veel aanvallen op 1 dag ;). Jullie maken wat mee op dag. De foto's zijn echt heel mooi geworden, vooral die aap met dat stukje fruit en die jaguar! Ben jaloers als ik dat allemaal zie! Wat een lieve man, dat hij jullie helemaal tot aan huis heeft afgezet. Daar hadden jullie echt geluk mee! Ben erg benieuwd naar die huisdoping, maar jullie kennende zal er wel weer een mooi verhaal daar van op de site komen te staan.
Fijne vrije dagen nog, en hopelijk worden jullie de rest van de week niet meer door dieren aangevallen.
Tot op skype,
Groetjes van de nachtzuster (die wel hard moet werken in de zorg ;)) -
22 Februari 2013 - 11:29
Erik Brinks:
Hoi meiden, zo beleef je nog eens wat, jullie hadden van de vorige keer al geleerd van de ambassade dus hoefden nu geen uren te wachten. Jullie fiets brengt jullie overal en wanneer er zich problemen voordoen wordt alles weer opgelost. Volgens mij kunnen jullie wel een paar dagen in de dierentuin helpen om het onkruid te wieden en ik denk dat dit wel HEEL goed betaald wordt en anders hebben jullie pech gehad. Is het water van de oceaan vies of zit er veel zand door het water. Succes met het helpen opruimen en klaar zetten van de dingen die moeten gebeuren in de nieuwe woning, voor wat hoort wat. De zonnige groetjes vanuit Portugal . Gr. Ma en pa
-
22 Februari 2013 - 16:15
Jan En Lou:
Hallo vriendinnen,
wat een avontuurlijke dag.
wij zien het al weer, jullie vermaken je uitstekend zonder ons.
hier worden we niet vrolijk van, hahahaha
Nou, wat fijn dat jullie een leuke dag hebben gehad, dat doet ons deugd.
Wij hopen nog veel van jullie avonturen te mogen lezen.
hahahaahhahahahhahah
hahahhahhahahhahahah
zo, even een lach aanval.
Een vriendelijke groet uit het koude en grijzige en sneeuwachtige koude gore gure winderige RIJSSEN.
We houden van jullie, en missen jullie.
Het ga je goed.
dikke kusjes, met veel liefde geschreven,
Jan en Lou.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
